Χριστουγεννιάτικο Bazaar

Από αύριο, Τρίτη 20 έως και την Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου και ώρα 13.15, θα λειτουργήσει στο χώρο της Βιβλιοθήκης του σχολείου Χριστουγεννιάτικο Bazaar. Εκεί μπορείτε να βρείτε κατασκευές που έχουν φτιάξει τα ίδια τα παιδιά με τους δασκάλους τους, καθώς και λαχταριστά γλυκίσματα!

Τα έσοδα θα διατεθούν για την αναβάθμιση του εργαστηρίου υπολογιστών του σχολείου μας.

Σας περιμένουμε! 

Ευχόμαστε σε όλους Καλές Γιορτές!

Ένας μαγικός κόσμος... πάνω σε ένα πιάνο!

Την επιτυχημένη παράσταση "Πιάνω Παπούτσι Πάνω στο Πιάνο" είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν οι μαθητές όλων των τάξεων του σχολείου την Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου, στο θέατρο Πόρτα.

Πρόκειται για μια ιδιαίτερα ευφυή μεταφορά του παραμυθιού της Σταχτοπούτας από την ομάδα "Patari Project", υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Σοφίας Πάσχου.

Η δουλειά της εν λόγω ομάδας στηρίζεται στο σωματικό θέατρο και την τεχνική της "πλατφόρμας". Τα εξεζητημένα σκηνικά και κοστούμια απουσιάζουν σκόπιμα και όλες οι εικόνες αποδίδονται από τα σώματα των ηθοποιών. Ολόκληρο το παραμύθι (στο οποίο οι Patari Project έχουν δώσει τη δική τους εκδοχή) αναπαριστάται από έξι ηθοποιούς και έναν μουσικό επάνω στην ουρά ενός πιάνου, περιορίζοντας τον σκηνικό χώρο, αλλά ταυτόχρονα μεγιστοποιώντας τη φαντασία τόσο των ηθοποιών όσο και των θεατών. 

"Όλοι μαζί" στην τάξη με το Κινητό Παιδικό Μουσείο

Την Τρίτη 22 Νοεμβρίου, οι μαθητές των τάξεων Α΄, Β΄, Γ΄ και Δ΄ είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν το Ελληνικό Παιδικό Μουσείο. Μόνο που... δεν πήγαμε εμείς σε αυτό. Ήρθε εκείνο στο σχολείο μας!

Πρόκειται για το Πρόγραμμα "Κινητό Μουσείο" του Ελληνικού Παιδικού Μουσείου, που πραγματοποιείται μέσα στη σχολική αίθουσα παρουσία των υπευθύνων του εκάστοτε προγράμματος και του εκπαιδευτικού της τάξης. 

Τα παιδιά παρακολούθησαν ανά τάξη το Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα "Όλοι Μαζί", το οποίο χωρίζεται σε υποπρογράμματα. Οι τάξεις Α΄ και Β΄ είχαν την ευκαιρία να ακούσουν "Ένα Παραμύθι για Πολλά ταλέντα", ενώ οι τάξεις Γ΄ και Δ΄ κάθισαν "Όλοι μαζί στο τραπέζι". Το πρώτο πραγματεύεται τη διαφορετικότητα και τη μοναδικότητα των ανθρώπων, ενώ το δεύτερο σχετίζεται με τη διατροφή σε διαφορετικούς πολιτισμούς και σε διαφορετικές εποχές. Καταλήγει στην ανακάλυψη και το μαγείρεμα της φακής, ως μίας τροφής που ενώνει πολλούς λαούς και πολλές εποχές. 

Τα παιδιά διασκέδασαν συμμετέχοντας και ανακαλύπτοντας τα ίδια, με βιωματικό τρόπο, τη γνώση.

Περισσότερες πληροφορίες για το Ελληνικό Παιδικό Μουσείο και τα εκπαιδευτικά του προγράμματα εδώ: http://www.hcm.gr/

Θέατρο στο σχολείο, από την ομάδα "Παπαλάνγκι"

Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά η ομάδα "Παπαλάνγκι" επισκέφτηκε το σχολείο μας. Αυτή τη φορά, την Παρασκευή 18 Νοεμβρίου, οι μαθητές των τάξεων Ε΄ και ΣΤ΄ παρακολούθησαν την παράσταση "(Δεν) είμαι Προ", μια ιστορία που ασχολείται με τα θέματα όπως το bullying και το κυνήγι της δημοφιλίας στο σχολείο.

Η ομάδα "Παπαλάνγκι", σε συνεργασία με το θέατρο Πόρτα, επιλέγοντας να κάνει "Θέατρο έξω από το θέατρο", μεταβαίνει η ίδια στο χώρο του σχολείου. Οι ηθοποιοί παίζουν μέσα στη σχολική αίθουσα και τα παιδιά βρίσκονται στα θρανία τους, όπως όταν κάνουν μάθημα. Αυτό είναι που κάνει τις παραστάσεις της ομάδας τόσο άμεσες και προσιτές για τους μαθητές, ενεργοποιώντας προβληματισμούς, επαναπροσδιορισμό και αλλαγή στάσεων και συμπεριφορών σε θέματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητα της σύγχρονης σχολικής ζωής.

Τα παιδιά, λοιπόν, μέσα στην τάξη τους και καθισμένα στα θρανία τους, παρακολούθησαν δύο ηθοποιούς να αφηγούνται και να παρουσιάζουν εναλλάσσοντας ρόλους την ιστορία της γνωριμίας τους και πώς ο ένας, για να τραβήξει την προσοχή του άλλου αποφάσισε να καταργήσει τον πραγματικό του εαυτό υιοθετώντας ρόλους που ήταν κατά τη γνώμη του περισσότερο "αποδεκτοί".

Μετά την παράσταση, οι μαθητές συμμετείχαν σε θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμα, όπου, σε ομάδες, είχαν την ευκαιρία να γίνουν δημιουργικοί και να επεξεργαστούν περισσότερο την ιστορία και τις θεματικές που αυτή έθιξε.

Περισσότερα για την παράσταση εδώ: http://www.papalangki.gr/?p=766
Περισσότερα για την ομάδα "Παπαλάνγκι" εδώ: http://www.papalangki.gr/


Οι μαθητές και οι μαθήτριες της ΣΤ΄ τάξης μας έγραψαν για την εμπειρία τους:

v  Σήμερα ήρθαν στο σχολείο μας δύο άτομα, ο Χρήστος και η Μαρία. Τα παιδιά αυτά ήταν ηθοποιοί. Γελάσαμε πάρα πολύ μαζί τους! Μας σήκωσαν κιόλας για να τους βοηθήσουμε και να παίξουμε θέατρο. Η παράσταση που είδαμε είχε σχέση με το σχολείο: ο Άρης πάντα ήθελε να γραφτεί στη σχολική ομάδα του μπάσκετ, αλλά δεν είχε τα κατάλληλα προσόντα. Όλοι τον κορόιδευαν. Όταν ήρθε στο σχολείο ένα καινούριο κορίτσι, ο Άρης προσπάθησε να την εντυπωσιάσει. Για να τον προσέξει, έγινε «προ», δηλαδή κακός, όπως και οι υπόλοιποι. Στη Νάγια δεν άρεσε το πώς φερόταν ο Άρης. Όταν κατάλαβε τι είχε συμβεί, ο Άρης έγινε όπως παλιά ασχέτως του αν τον κορόιδευαν οι άλλοι. Η Νάγια τότε τον πλησίασε. Η ιστορία αυτή, εκτός από διασκεδαστική, ήταν και συμβουλευτική. Μας έμαθε να είμαστε αυτοί που είμαστε και να μην αλλάξουμε για κανένα λόγο. Γιάννης Ρ.

v  Το έργο που είδαμε σήμερα ήταν το «Δεν είμαι προ». Ο Χρήστος και η Μαρία έπαιξαν το θεατρικό μέσα στην τάξη μας. Η υπόθεση αναφερόταν σε ένα αγόρι, τον Άρη, ο οποίος ήταν «αόρατος» στο σχολείο του. Κάποια στιγμή ήρθε στο σχολείο του ένα κορίτσι, η Νάγια. Έτσι, αυτός αποφάσισε να αλλάξει για να της αρέσει. Όταν άλλαξε, η Νάγια δεν του έδινε καμία σημασία. Ο Άρης, λοιπόν, κατάλαβε ότι δε χρειάζεται να είναι «προ» κάποιος για να αρέσει στους άλλους!

Οι δύο ηθοποιοί έπαιξαν διάφορους ρόλους, όπως το Σταύρο το μάγκα, τον Αλεξέι, το Ρώσο μαθητή, την κυρία των αγγλικών, τον Βίκτωρα, τον «κολλημένο» με το κινητό του! Ήταν πολύ καλοί και έπαιξαν το ίδιο καλά όλους τους ρόλους τους! Εμένα προσωπικά μου άρεσε τρομερά το έργο! Στο τέλος του θεατρικού παίξαμε και εμείς τη συνέχεια της ιστορίας. Εγώ έκανα την καθηγήτρια των αγγλικών. Μου άρεσαν πολύ τα μηνύματα που μας πέρασε το έργο για τη βία ή για το να είσαι αόρατος! Ιωάννα Πρ.

v  Σήμερα παρακολουθήσαμε την παράσταση «Δεν είμαι προ», από τον κύριο Χρήστο και την κυρία Μαρία. Ήταν ένα παιδί που το λέγανε Άρη και ήθελε να τον προσέξει ένα κορίτσι, η Νάγια. Γι’ αυτό, όταν του έκανε κάποιος bullying, του ήρθε η ιδέα να γίνει PRO. Μετά από λίγες μέρες συνειδητοποίησε ότι πάλι δεν τον πρόσεχε η Νάγια. Τελικά όταν έγινε ο εαυτός του τον πρόσεξε. Μετά την ιστορία που διαδραματίστηκε, στην τάξη μας βάλανε να γράψουμε τη συνέχεια. Πέρασα πολύ ωραία. Ανδρέας Α.

v  Σήμερα στο σχολείο μας ήρθαν 2 ηθοποιοί και μας έδειξαν ένα έργο, το «Δεν είμαι προ». Ο κ. Χρήστος και η κ. Μαρία μας δείξανε στο έργο ότι δεν χρειάζεται να είσαι δημοφιλής ή να είσαι σε μια ωραία ομάδα για να σε αγαπήσει κάποια, -ος. Ο κ. Χρήστος και η κ. Μαρία έπαιξαν πολλούς χαρακτήρες όπως: η Νάγια, ο Σταύρος, ο Άρης, ο Αλεξέι, η καθηγήτρια των αγγλικών, η διευθύντρια, ο Βίκτωρας κτλ. Και οι δύο ηθοποιοί είχαν πάρα πολύ ταλέντο. Μας έκανε έκπληξη ο τρόπος που άρχισαν! Από το πουθενά μπαίνει μέσα στην τάξη η κ. Μαρία αργοπορημένη και μετά ο κ. Χρήστος χτύπαγε την πόρτα δυνατά και έτσι παρουσιάστηκαν! Μετά έλεγαν μια ιστορία για μια κοπέλα που αγαπούσε ο κ. Χρήστος στα ψέματα, με το όνομα Άρης! Προσωπικά νομίζω ότι ήταν τέλεια εμπειρία και ελπίζω να τους ξαναδώ! Κλέντι Λ. 

v  Σήμερα στο σχολείο μας ήρθαν δύο ηθοποιοί, ο κύριος Χρήστος και η κυρία Μαρία. Μας έκαναν ένα θεατρικό έργο. Είχε σχέση με ένα παιδί που το όνομά του είναι Άρης. Κανένα παιδί δεν του έδινε σημασία. Μια μέρα στο σχολείο του ήρθε ένα κορίτσι με το όνομα Νάγια. Ο Άρης την ερωτεύτηκε. Αμέσως ξόδεψε τα λεφτά του για να αγοράσει ρούχα κουλ. Ο Σταύρος, ο συμμαθητής του, τον συμπάθησε, όμως πολλά άλλα παιδιά έπεφταν θύματα του Σταύρου. Ο Άρης τότε πήγε σε ένα παιδί, τον Αλεξέι, από τη Ρωσία, και τον έπιασε από το γιακά και του έδωσε μια μπουνιά. Μετά από άλλες βλακείες αποφάσισε να ξανακάνει την ζωή του κανονική, ώστε έτσι όλοι να βγουν χαρούμενοι. Κέβιν Π.

v  Σήμερα στην τάξη μας ήρθαν δύο ηθοποιοί: η Μαρία και ο Χρήστος. Έπαιξαν το έργο  «Δεν είμαι προ». Το έργο έλεγε για τον Άρη που στο σχολείο του ήταν «αόρατος». Ο Σταύρος με την παρέα του παρενοχλούσε τα άλλα παιδιά που ήταν καλοί μαθητές. Μια μέρα όμως ήρθε μια καινούρια μαθήτρια από την Ιταλία, η Νάγια. Του Άρη του άρεσε η Νάγια και νόμιζε πως της Νάγιας της άρεσε η συμπεριφορά του Σταύρου και έτσι έγινε ο Άρης σαν αυτόν. Ο Άρης παρενόχλησε ένα παιδί όταν έγινε «Προ» αλλά δεν του άρεσε. Νόμιζε πως της Νάγιας θα της αρέσει αλλά ούτε σε αυτήν άρεσε. Ο Άρης άλλαξε πάλι στον κανονικό του εαυτό και τότε ζήτησε συγγνώμη από τα παιδιά. Τότε η Νάγια τον συμπάθησε και του μίλησε και ο Άρης ήταν χαρούμενος. Το έργο μου άρεσε πάρα πολύ. Ήταν τέλειο και η Μαρία και ο Χρήστος πολύ καλοί ηθοποιοί. Ράνια Μ.

v  Σήμερα στο σχολείο μας ήρθαν δύο ηθοποιοί και μας έδειξαν μια παράσταση, το όνομά της ήταν «Δεν είμαι προ». Σε αυτήν την παράσταση ήταν πρωταγωνιστής ο Άρης, ένα παιδί το οποίο κανένας δεν έπαιζε ούτε τον έβλεπε. Μια μέρα λοιπόν έρχεται στο σχολείο ένα καινούριο κορίτσι, η Νάγια. Του Άρη του άρεσε η Νάγια και έγινε προ για να την πλησιάσει. Όμως, κατάφερε το αντίθετο και αντί να τον συμπαθήσει τον αντιπάθησε. Έτσι, το κατάλαβε ο Άρης και έγινε όπως πριν, κανονικός. Αγγελική T.

v  Σήμερα ήρθαν δύο ηθοποιοί που μας έδειξαν μια παράσταση. Αυτούς τους δύο του λέγανε Χρήστο και Μαρία, αλλά στο έργο τους λέγανε Άρη και Νάγια. Ο Άρης ήταν ένα παιδί που το κορόιδευαν όλοι στο σχολείο και η Νάγια ήταν ένα κορίτσι που ήταν από μια άλλη χώρα, την Ιταλία. Τον Άρη τον κορόιδευε ένα δημοφιλές παιδί, ο Σταύρος. Τότε αποφάσισε να γίνει προ: άλλαξε τα ρούχα του, άρχισε να κοροϊδεύει τους δασκάλους, να χτυπάει άλλα παιδιά και έτσι μπήκε στην παρέα με τα δημοφιλή παιδιά. Όμως, μέσα του ένιωθε ντροπή για τον εαυτό του ξανάρχισε να είναι ο εαυτός του. Επιτέλους, η Νάγια του μίλησε και από τότε έγιναν φίλοι!!! Μαρία Κ.

v  Σήμερα ήρθαν στο σχολείο μας δύο άτομα για να παίξουν ένα θεατρικό. Αυτό το θεατρικό λεγόταν «Δεν είμαι προ». Σε μια στιγμή μπήκαν μέσα στην τάξη και ξεκίνησαν μόνοι τους το θεατρικό. Αυτά τα δύο άτομα έπαιξαν πολλούς ρόλους πχ Η Νάγια έκανε την αφηγήτρια και έπαιζε και το δικό της ρόλο και το ρόλο της αγγλικού, και τέλος το ρόλο του διευθυντή. Επίσης τρία παιδιά από την τάξη μου: Ο Αντρέας, ο Γιάννης και ο Κλέντι σηκώθηκαν και έκανα το Σταύρο. Ο Σταύρος έκανε τον μάγκα στο σχολείο. Ο Άρης άλλαξε συμπεριφορά γιατί ήθελε τη Νάγια ενώ εκείνη καθόταν με τις φίλες της και δεν τον ήθελε. Μου άρεσε όλο το θεατρικό πάρα πολύ. Στο τέλος μόλις τελειώσανε μας είπαν να χωριστούμε σε τρεις δυάδες και όλοι μαζί φτιάξαμε τη συνέχεια της ιστορίας και την παρουσιάσαμε. Είχε πολύ γέλιο! Ήταν τέλεια. Χαριλένα K.

v  Ο ρόλος που μ άρεσε είναι η αγγλικού, γιατί είναι αστεία, φορούσε γυαλιά και είχε αστείες κοτσίδες. Θανάσης Κ.

v  Σήμερα στο σχολείο μας είδαμε δύο ανθρώπους να κάνουν θέατρο, ήταν ο Χρήστος που παρίστανε τον Άρη και η Μαρία που παρίστανε την Νάγια. Αυτοί οι δύο τους είχαν πάρα πολλή πλάκα. Ειδικά στο τέλος που μας σήκωσαν για να μάθουμε το slow motion. Αισέλ Ι.

v  Σήμερα μας επισκέφτηκαν δύο ηθοποιοί, η Μαρία και ο Χρήστος, ή αλλιώς (στο θεατρικό έργο) η Νάγια και ο Άρης. Μας έδειξαν ότι δεν πρέπει να είμαστε προ για να γίνουμε δημοφιλείς, Αυτοί δεν έκαναν μόνο τον ρόλο τους, έκαναν κι άλλους ρόλους, όπως το Βίκτωρα, τον Αλεξέι (απ’ τη Ρωσία) και το Σταύρο. Ο Άρης δεν ήταν αγαπητός στο σχολείο. Προσπάθησε με πολλούς τρόπους να γίνει δημοφιλής αλλά όσο γινόταν πιο διάσημος τόσο είχε περισσότερα προβλήματα. Μια μέρα άλλαξε εντελώς: έγινε ξανά ο Άρης που ξέρανε. Όταν ο Άρης ξανά έγινε όπως πρώτα, η Νάγια πήγε και του μίλησε και έγιναν φίλοι. Αυτό το θέατρο μ άρεσε πολύ, έλεγε πολύ ωραία πράγματα. Γελάσαμε πολύ. Μαριάννα Μ.

v  Σήμερα στο σχολείο είδαμε τον κύριο Χρήστο και την κυρία Μαρία. Μας έδειξαν πως δεν είναι όλοι προ και ότι μας αρέσει ένα άλλο κορίτσι δεν χρειάζεται να αλλάξουμε τον χαρακτήρα μας για αυτό. Μεταμφιέστηκαν σε Άρη, Αλεξέι, Βίκτωρα, σε δασκάλα αγγλικών, διευθυντή, Σταύρο και στην Νάγια, που την αγαπούσε ο Άρης. Μου άρεσε πάρα πολύ επειδή κάναμε τις πλάκες μας και μας σήκωναν πάνω! Ήταν πάρα πολύ ωραία και θα ήθελα να το ξαναδώ. Τραγιάννη Ν.

v  Σήμερα στο σχολείο μας ήρθε μια θεατρική ομάδα που αποτελούνταν από 2 άτομα. Τον κ. Χρήστο και την κ. Μαρία. Παρακολουθήσαμε την παράσταση  «Δεν είμαι προ». Στην παράσταση αυτή παρακολουθούμε την ιστορία ενός παιδιού, (Άρη) που άλλαξε τον χαρακτήρα του για μια κοπέλα, τη Νάγια. Στην ιστορία εμπλέκονται οι: Σταύρος (νταής), Άρης (πρωταγωνιστής), Νάγια (2^η πρωταγωνίστρια), Αλεξέι (Ρώσος), Βίκτωρας (παιδί με το κινητό) κ.α. Ο Άρης κατά την αλλαγή του σε «προ», για την Νάγια, πέρασε μέσα από πολλές διαδικασίες και μπλεξίματα. Η παράσταση αυτή μου άρεσε πολύ γιατί ήταν κωμική αλλά μας δίδαξε και κάτι: δεν πρέπει να αλλάξεις για κανέναν! Διονύσης Σ.

v  Σήμερα στην τάξη μας επισκέφθηκαν δύο ηθοποιοί. Ο κ. Χρήστος και η κ. Μαρία. Μας έδειξαν ένα θεατρικό, το «Δεν είμαι προ». Έπαιζαν πολλούς ρόλους όπως: το Σταύρο και την παρέα του, τον Βίκτωρα, τη Νάγια, τον Άρη και την κυρία των αγγλικών. Μετά παίξαμε και φτιάξαμε ένα δικό μας θεατρικό. Μου άρεσε πάρα πολύ. Ρενάλντα Κ.

v  Σήμερα, στο σχολείο μας, μας επισκέφθηκε μια θεατρική ομάδα που αποτελούνταν από 2 άτομα. Η Μαρία (Νάγια) και ο Χρήστος (Άρης). Το έργο ονομαζόταν: «Δεν είμαι προ». Η ιστορία μιλούσε για ένα αγόρι, τον Άρη, που άλλαζε τον τρόπο συμπεριφοράς του στο σχολείο για να τον προσέξει ένα καινούριο κορίτσι, η Νάγια. Αφού τελειώσαμε κάναμε κάποιες δραστηριότητες με σχέση το θεατρικό και ύστερα συνεχίσαμε το τέλος της ιστορίας. Ήταν από τις καλύτερες θεατρικές παραστάσεις που έχω δει. Το μήνυμα που πέρασε η παράσταση ήταν το εξής: ΝΑ ΕΙΣΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ. Σταυρούλα Κ.

Ανοιχτός διάλογος για την αναπηρία

Φωτογραφία από την ιστοσελίδα του ΣΚΕΠ

Την Τετάρτη 9 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα επίσκεψη από τον Σ.Κ.Ε.Π. στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας. Οι μαθητές και οι μαθήτριες των τάξεων Δ΄, Ε΄ και ΣΤ΄ είχαν την  ευκαιρία να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα "Ανοιχτός διάλογος ενημέρωσης και συνειδητοποίησης". Πρόκειται για μία ουσιαστική συζήτηση για την αναπηρία, όπου οι μαθητές ακούν την εμπειρία ενός ανθρώπου που ο ίδιος τη βιώνει και μπορούν να διατυπώσουν σε αυτόν τα ερωτήματά τους.
Ο κύριος Παναγιώτης, άτομο με κινητική αναπηρία, αφού παρουσίασε τον εαυτό του, έθεσε βασικά ζητήματα σχετικά με την αναπηρία, όπως οι καθημερινές δραστηριότητες, οι προσβασιμότητα, η επαγγελματική αποκατάσταση, η ενασχόληση με τα κοινά. Ακολούθησε ο διάλογος με τα παιδιά.

Ο Σ.Κ.Ε.Π. (Σύνδεσμος Κοινωνικής Ευθύνης για Παιδιά και Νέους) ιδρύθηκε το 2008 με σκοπό την άρση των προκαταλήψεων σχετικά με την αναπηρία και των ενσωμάτωση των νέων με αναπηρία στην καθημερινότητα. Έκτοτε πραγματοποιεί διαδραστικά προγράμματα μη-τυπικής εκπαίδευσης, στο πλαίσιο της Βιωματικής μάθησης και με άξονες την  ενημέρωση, την αλληλεπίδραση και το βίωμα.

Οι μαθητές και οι μαθήτριες της ΣΤ΄ τάξης έγραψαν για την εμπειρία τους:

«Σήμερα ήρθε ο κύριος Παναγιώτης που μας μίλησε για την αναπηρία. Ένιωσα σοκαρισμένος γιατί είχε προβλήματα στα πόδια του. Ο κύριος Παναγιώτης, όμως, ήταν ευχαριστημένος γιατί είχε φίλους να τον στηρίζουν». Θανάσης Κ.

«Σήμερα ήρθε ο ΣΚΕΠ και μας μίλησε για τα αναπηρικά προβλήματα. Ήταν δύο άτομα, ο κύριος Παναγιώτης, που ήταν σε αναπηρικό καροτσάκι, και η κυρία Ειρήνη. Ο κύριος Παναγιώτης μας μίλησε για το πώς έγινε ανάπηρος. Εμείς ρωτήσαμε πολλά πράγματα και συζητήσαμε. Συγκινήθηκα μέσα από όλο αυτό και κατάλαβα πώς είναι να είσαι ανάπηρος. Μου άρεσε πολύ που συζητήσαμε και μάθαμε πολλά πράγματα για την αναπηρία. Μας εξήγησαν πως οι ανάπηροι κάνουν πολλά πράγματα διαφορετικά, όπως να πηγαίνουν στην τουαλέτα και να οδηγάνε. Μου άρεσε πάρα πολύ που πέρασα αυτή την εμπειρία». Διονύσης Σ.

«Σήμερα στο σχολείο μου μας επισκέφτηκε ο κύριος Παναγιώτης με την κυρία Ειρήνη από το ΣΚΕΠ. Ο κύριος Παναγιώτης ήρθε με αναπηρικό καροτσάκι. Το έπαθε στα 21χρ. του με μια μηχανή που τον τράκαρε ένας άνθρωπος. Συγκινήθηκα πάρα πολύ. Μας έμαθε πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι. Δουλεύει στο ΣΚΕΠ που σημαίνει «Σύνδεσμος Κοινωνικής Ευθύνης για Παιδιά και Νέους». Έμαθα πάρα πολλά πράγματα σήμερα και μου άρεσε πάρα πολύ. Εύχομαι όλοι να είναι πάντα καλά και χαρούμενοι». Τραγιάννη Ν.

«Σήμερα στο σχολείο μου ήρθαν κάποιοι κύριοι που τους λέγανε κ. Παναγιώτη και κ. Ειρήνη. Ο κύριος Παναγιώτης ήταν σε αναπηρικό καροτσάκι. Μας είπαν ότι άμα θέλαμε να ρωτήσουμε κάτι τον κύριο Παναγιώτη να το πούμε γιατί δεν θα τον πειράξει. Νομίζω ότι κάποια στιγμή θα γίνει ένα θαύμα και θα περπατήσει. Δεν με νοιάζει που είναι πολύ μεγάλος. Θα ήθελα πολύ να ήταν στο σχολείο μου με αναπηρικό καροτσάκι για να του δείξω ότι είναι το ίδιο με εμάς. Θα παίζαμε και θα κάναμε πολλά πράγματα μαζί. Μακάρι όλοι να ήθελαν να έχουν παιδιά με ειδικές ανάγκες στα σχολεία τους και να μην τα βλέπουν σαν εξωγήινους. Θα ήθελα όλα τα παιδιά να γελάνε και να παίζουν με τα άλλα παιδιά αλλά πιο πολύ τα παιδιά με ειδικές ανάγκες». Θανάσης Α.

«Σήμερα στο σχολείο μου μας επισκέφτηκαν μια ομάδα από το Σ.Κ.Ε.Π, ο κύριος Παναγιώτης και η κυρία Ειρήνη. Μας εξήγησαν για τις αναπηρίες των παιδιών, μας ρώτησαν διάφορα πράγματα και εμείς απαντάγαμε. Έπειτα εμείς κάναμε ωραίες ερωτήσεις και συζητήσαμε γιατί δεν θα μπορούσε να έρθει στο σχολείο μας. Τα παιδιά του είπαμε ότι δεν μπορεί ότι δε θα μπορούσε να ανεβεί στις σκάλες. Ήταν πολύ συγκινητικό που ακόμη και σήμερα δεν τον ενδιαφέρει που είναι ανάπηρος. Το κυριότερο είναι ότι δε χρειάζεται να τον βοηθάει κανείς να ντυθεί και αυτό είναι πολύ ωραίο. Εγώ στη θέση του δε θα το άντεχα αυτό το πράγμα. Εύχομαι να μπορέσει να ξαναπερπατήσει». Ιωάννα Γ.

«Σήμερα στο σχολείο μας είχαμε την τιμή να μας επισκεφθούν δύο μέλη από το σωματείο ΣΚΕΠ (Σύνδεσμος Κοινωνικής Ευθύνης για Παιδιά & Νέους). Η Ειρήνη και ο Παναγιώτης. Ο Παναγιώτης έχει μια αναπηρία 18 χρόνια πια και του δημιουργήθηκε όταν ήταν 21 χρονών. Δουλεύει στο σωματείο αυτό και παίζει rugby. Είναι σε αμαξίδιο. Στην αρχή μας έθεσε την εξής ερώτηση: «Θα μπορούσα να έρθω σε αυτό το σχολείο ή πρέπει να πάω σε ειδικό;». Ορισμένοι απάντησαν πως μπορεί να έρθει σε αυτό (με τις κατάλληλες συνθήκες για έναν ανάπηρο) και άλλα ότι θα έπρεπε να πάει σε ειδικό γιατί τα παιδιά εκεί θα τον αντιμετώπιζαν διαφορετικά από ένα γενικό σχολείο.

Ύστερα θέσαμε τις δικές μας ερωτήσεις όπως: «Πώς νιώσατε όταν μάθατε πως δεν θα ξανά περπατήσετε;», «Πώς αντιμετωπίζετε τον κόσμο έξω από το σπίτι σας και σε εξωτερικές δουλειές;», «Αν έβγαινε κάποια μέθοδος για την αναπηρία σας, θα την ακολουθούσατε;». Μας απάντησε με ειλικρίνεια πως: «Όταν έμαθα ότι δε θα ξανά περπατήσω ένιωσα άχρηστος. Με τον καιρό όμως κατάλαβα ότι δεν είναι έτσι», «Πολλές φορές ο κόσμος με κοιτάζει αλλά δε με ενδιαφέρει τόσο πολύ, γιατί καταλαβαίνω ότι τους μοιάζω κάπως περίεργος» και τέλος πως «Δεν ξέρω, ίσως να την ακολουθούσα αλλά δεν έχω μάθει να ζω έτσι, οπότε δε με ενδιαφέρει και τόσο». Η επίσκεψη αυτή πέρασε υπέροχα και ανθρώπινα μηνύματα. Ένιωσα συγκίνηση και ότι ίσως να ήμουν και εγώ στη θέση όλων αυτών των ανθρώπων. Άρα δε χρειάζεται να τους κοροϊδεύουμε». Ρούλα Κ.

«Σήμερα στο σχολείο μου την τρίτη και τέταρτη ώρα ήρθαν δύο άνθρωποι από το σωματείο ΣΚΕΠ. Ο κύριος Παναγιώτης, ο ένας από τους δύο, καθόταν σε ένα αναπηρικό καροτσάκι. Η άλλη ήταν η κυρία Ειρήνη. Ο κύριος Παναγιώτης, αφού μας είπε λίγα πράγματα για τον εαυτό του (πχ. Ότι απέκτησε την αναπηρία του στα 21 και τώρα είναι 39), μας έθεσε ένα ερώτημα. Μας είπε πως, αν ήταν εκείνος μαθητής με αναπηρία, εμείς πού θα έπρεπε να τον βάλουμε, στο γενικό ή στο ειδικό σχολείο; Μετά, αφού το συζητήσαμε λίγο, μας είπε πώς είναι η καθημερινή του ζωή. Όταν τελειώσαμε, ένιωσα πολύ συγκινημένος και πολύ μικρός, γιατί αν εγώ ήμουνα στην θέση του θα άντεχα το πολύ δύο μέρες ενώ αυτός αντέχει εδώ και 18 χρόνια! Σήμερα πέρασα υπέροχα και έμαθα πολλά πράγματα». Ανδρέας Α.

«Σήμερα στο σχολείο μου ήρθαν δύο μέλη από το σωματείο ΣΚΕΠ, ο κύριος  Παναγιώτης και η κυρία Ειρήνη. Μας μίλησαν για παιδιά και νέους που έχουν αναπηρία. Μας είπαν πώς ζουν οι ανάπηροι, πώς ντύνονται, παίζουν, τρώνε και μας είπαν ότι δεν είναι καλό να κοροϊδεύουμε κάποιον που έχει ειδικές ανάγκες. Εγώ αισθάνθηκα πολύ ωραία από αυτά που έχω μάθει όμως αισθάνθηκα και άσχημα επειδή αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να περπατήσουν σαν εμάς». Ναγάμ Χ.

«Σήμερα στο σχολείο μου ήρθαν δύο άνθρωποι για να μας μιλήσουν για ανάπηρους ανθρώπους. Είχαν φέρει και έναν ανάπηρο, τον κύριο Παναγιώτη, που μας μίλησε για τη ζωή του και αυτά που έχει περάσει όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν πολύ καλός και μας εξηγούσε ό,τι ερωτήσεις και αν είχαμε, καλές ή κακές. Μας βοήθησε να καταλάβουμε πως είμαστε όλοι ίσοι και διαφέρουμε όλοι μεταξύ μας. Μου κίνησε πολύ την περιέργεια πώς νιώθει ευτυχής από όλα αυτά που έχουν γίνει. Ήταν το πιο ευχάριστο γεγονός που έχω δει». Μαρία Κ.

«Σήμερα στο σχολείο μας ήρθε ένας κύριος που το όνομά του είναι Παναγιώτης και μια κυρία που την έλεγαν Ειρήνη. Ο κύριος Παναγιώτης μαζί με την κυρία Ειρήνη ήταν από μια οργάνωση, το ΣΚΕΠ. Ο κύριος Παναγιώτης ήταν σε ένα αναπηρικό καροτσάκι και μας είπε πώς βρέθηκε στο αμαξίδιο. Έπαθε ένα ατύχημα. Τα περιέγραφε με τόση λεπτομέρεια που και εκείνος κόντευε να κλάψει. Τελικά μας είπε πολλά πράγματα γι’ αυτόν χωρίς να τον ενοχλήσει το πρόβλημά του.

Νιώθω θετικά συναισθήματα γιατί πρώτη φορά βλέπω άνθρωπο να μιλάει για τα συναισθήματα ή για το πρόβλημά του. Η ζωή του το έφερε και δεν τον ενοχλεί να μιλάει γι’ αυτό. Επίσης, τον θαυμάζω για την ψυχραιμία του. Εγώ άμα ήμουν στη θέση του, θα ήμουν χάλια αλλά με τον κύριο Παναγιώτη και τα λόγια του θα μπορούσα να ήμουν πιο ψύχραιμη. Το πιο σημαντικό, είναι να μην κοροϊδεύουμε ένα παιδί για το πρόβλημά του γιατί μπορεί να βρεθείς στην ίδια θέση». Αγγελική Τ.

«Σήμερα στο σχολείο μου ήρθε ο κύριος Παναγιώτης από το σωματείο ΣΚΕΠ. Ο κύριος Παναγιώτης είχε κάποια μορφή αναπηρίας από τροχαίο. Μας μίλησε για πολλά πράγματα, αλλά κυρίως για τον εαυτό του. Είναι 39 χρονών, τη Δευτέρα μάλιστα 7/11 έκλεισε τα 18 χρόνια αναπηρίας. Μιλήσαμε για το πώς νιώθει τόσο καιρό ανάπηρος, για το πώς ζούσε ανάμεσα σε τόσους που πριν ήτανε ίδιοι και τώρα διαφορετικοί. Για το πώς ένιωθε όταν τον κορόιδευαν ή όταν προσφέρονταν όλοι να τον βοηθήσουν. Μιλήσαμε επίσης για τις δυνατότητες του να βρίσκεται σε σχολείο με ειδικές ανάγκες ή σε σχολείο όπως το δικό μας. Ήταν καταπληκτικό πώς αυτός ο άνθρωπος, πολύ διαφορετικός από τους άλλους, κατάφερε να μιλήσει ανοιχτά και χωρίς άγχος να μην τον κοροϊδέψουν. Εγώ απλά εξεπλάγην! Ήταν τέλεια αυτή τους η επίσκεψη και εμένα προσωπικά με συγκίνησε πολύ! Επίσης, θα ήθελα πολύ αυτά τα μηνύματα που μας πέρασαν, να τα μάθει όλος ο κόσμος! ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ! ΟΛΟΙ ΣΑΝ ΕΝΑ! ΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ!». Ιωάννα Π.

«Σήμερα στο σχολείο μας ήρθε ο κύριος Παναγιώτης από το σωματείο ΣΚΕΠ. Ο κύριος Παναγιώτης είχε αναπηρία που δημιουργήθηκε από τροχαίο. Το τροχαίο του έγινε στις 7 Νοεμβρίου πριν 18 χρόνια όταν ήταν 21 χρονών. Ο κύριος Παναγιώτης μας εξήγησε πολλά πράγματα και μας είπε πως παίζει ράγκμπι. Για κάθε ανάπηρο είναι δύσκολο να κάνει κάποια πράγματα, όπως το να κάνει μπάνιο σαν εμάς. Κατάλαβα πολλά πράγματα και μου άρεσε πολύ που μας τα είπε. Νιώθω πολύ ωραία γι’ αυτούς τους ανθρώπους που τα καταφέρνουν ενώ είναι ανάπηροι». Ράνια Μ.

«Σήμερα ήρθαν στην αίθουσα του σχολείου μας δύο μέλη από το σωματείο ΣΚΕΠ. Ήρθαν για να μας μιλήσουν για κάποιο πάρα πολύ σημαντικό θέμα: για το πώς είναι η ζωή κάποιου ανθρώπου όταν είναι ανάπηρος. Ο κύριος Παναγιώτης έμεινε ανάπηρος από ένα ατύχημα που είχε γίνει στα 21 του χρόνια. Η πρώτη ερώτηση που μας έκανε ήταν να του πούμε τι πιστεύουμε, σε ποιο σχολείο θα πήγαινε, αν θα πήγαινε σε γενικό ή σε ειδικό. Πιστεύω ότι τα περισσότερα παιδιά θα προτιμούσαν να πήγαινε σε γενικό σχολείο, διότι αν πήγαινε σε ειδικό θα ένιωθε λίγο πιο άβολα επειδή θα ήταν και άλλα παιδιά στην ίδια θέση του, ενώ στο γενικό θα γνώριζε κι άλλους ανθρώπους και θα έκανε παρέα και με άλλα παιδιά.

Στη συνέχεια, κάναμε και εμείς πάρα πολλές ερωτήσεις όπως: πώς νιώθει όταν βλέπει τους άλλους να περπατάνε, να τρέχουνε και να κάνουνε διάφορες κινήσεις με το σώμα τους ενώ εκείνος δεν μπορεί να τις κάνει. Συγκινήθηκα πάρα πολύ και εύχομαι αυτό το παιδί στο μέλλον να βρει κάποιο τρόπο να γιατρευτεί». Χαριλένα Κ.

«Σήμερα μας επισκέφτηκαν δύο άνθρωποι που δουλεύουν στον σύνδεσμο «ΣΚΕΠ», η Ειρήνη και ο Παναγιώτης. Ο ΣΚΕΠ είναι ένας σύνδεσμος κοινωνικής ευθύνης για παιδιά και νέους. Δυστυχώς, ο Παναγιώτης καθόταν σε αναπηρικό καροτσάκι, δεν μπορούσε να περπατάει. Όλοι που τους παρακολουθήσαμε, κάναμε άπειρες ερωτήσεις και μάλιστα ωραίες ερωτήσεις. Ο κύριος Παναγιώτης είναι ένας πολύ καλός αλλά άτυχος κύριος! Στο αναπηρικό καροτσάκι κάθετε εδώ και 18 χρόνια. Ο καημένος είχε την ζωή του και την ζούσε όπως ήθελε και ξαφνικά κάθεται σε καροτσάκι! Όταν μας είπε πώς είχε γίνει ανάπηρος, μας εξήγησε ότι το ατύχημα που είχε επηρέασε τη σπονδυλική του στήλη. Τότε ήταν που πραγματικά συγκινήθηκα και πήγα να κλάψω. Επίσης για πρώτη φορά έμαθα ότι δεν πρέπει να κοροϊδεύω πια και να σκεφτώ πως, άμα ήμουν στην θέση τους, τι θα είχα κάνει; Πάντως είμαι τυχερή που είδα αυτούς τους ανθρώπους, που συζητήσαμε, ρωτήσαμε και γελάσαμε!». Μαριάννα Μ.

«Σήμερα στο σχολείο μας ήρθαν δύο μέλη του ΣΚΕΠ (Σύνδεσμος κοινωνικής ευθύνης για παιδιά και νέους). Μας μίλησε ο κύριος Παναγιώτης, ο οποίος είχε αναπηρικό πρόβλημα. Μας είπε για την καθημερινότητά του, πώς έφτασε σε αυτό το σημείο και μας έλυσε πολλές απορίες. Τότε σκέφτηκα πως αν την ώρα που έφευγα από το σχολείο γινόταν ένα ατύχημα και έμενα ανάπηρος, δε θα είχα φίλους, δε θα μπορούσα να παίξω. Η ζωή δεν θα είχε νόημα. Αλλά ο κύριος Παναγιώτης μίλησε και γι’ αυτό. Αυτό τελικά που κατάλαβα είναι ότι οι άνθρωποι με αναπηρία είναι δυνατοί και συνεχίζουν». Μπάμπης Ζ.

«Σήμερα στο σχολείο έγινε μια μεγάλη συζήτηση ανάμεσα στον κύριο Παναγιώτη από το σωματείο ΣΚΕΠ και από τις τάξεις Δ, Ε1, Ε2, ΣΤ. Ο κύριος αυτός είναι 39 χρονών! Είναι ανάπηρος. Το ατύχημα το έπαθε σε σύγκρουση της μηχανής του με αυτοκίνητο. Ήταν μόνο 21 ετών. Συζητήσαμε μια ώρα περίπου. Οι τάξεις ρωτήσαμε πολλές ερωτήσεις (πχ. «Όταν πάθατε το ατύχημα και ξέρατε ότι είστε ανάπηρος, πώς νιώθατε;») Μας απάντησε σε όλα με πολλή ψυχραιμία. Το μόνο που ήθελα να πω ότι ευτυχώς που δεν είμαι ανάπηρος! Ελπίζω να τον βοηθήσουν και να γίνει πιο καλά». Κλέντι Λ.

«Σήμερα στο σχολείο μας μας επισκέφτηκαν ο κ. Παναγιώτης και η κ. Ειρήνη. Ήρθαν από το ΣΚΕΠ που είναι ο Σύνδεσμος Κοινωνικής Ευθύνης για Παιδιά και Νέους. Ο κύριος Παναγιώτης είναι 39 χρονών και έχει ένα είδος αναπηρίας που το απέκτησε στα 21 χρόνια από ένα τροχαίο με την μηχανή του. Από τότε δεν μπορεί να κουνήσει τα πόδια για να περπατήσει και δεν μπορεί να κουνήσει τα τρία δάχτυλα του χεριού για να πιάσει κάτι, επομένως αναγκάζεται να γυρίσει τον καρπό του. Μας μίλησε για τη ζωή του. Εμείς είχαμε πολλές και έξυπνες απορίες. Σε ό,τι ερωτήσεις και να του κάναμε δε στεναχωριόταν και ήταν ψύχραιμος. Ζήτησε να κάνει κάποιος τον ρόλο του κακού και να τον κοροϊδεύουν, κάποιοι σήκωναν χέρι, τους διάλεγε αλλά δεν μπορούσαν να τον κοροϊδέψουν. Νομίζω πως κάποια παιδιά κατάλαβαν ότι δεν πρέπει να κοροϊδεύουμε γιατί κάποια στιγμή μπορεί να βρισκόταν και αυτός/ή σε αυτή την θέση. Τώρα κατάλαβα πώς είναι να είσαι πάνω σε ένα αναπηρικό καροτσάκι και να μην μπορείς να περπατάς, να παίζεις έξω με τους φίλους σου και άλλα. Σε μια στιγμή χτύπησε το κουδούνι για διάλειμμα, όμως δεν ήθελα να βγω. Μακάρι να ξαναέρθουν. Μου άρεσε πάρα πολύ και έμαθα πολλά πράγματα. Θα ήθελα να είχε διαρκέσει παραπάνω». Ρενάλντα Κ.

«Σήμερα στο σχολείο μου ήρθε ένας κύριος που τον έλεγαν Παναγιώτη και μια κυρία που την έλεγαν Ειρήνη. Αυτοί οι δύο ερχόντουσαν από το ΣΚΕΠ που σημαίνει «Σύνδεσμος Κοινωνικής Ευθύνης για Παιδιά και Νέους». Όταν μπήκα στην αίθουσα, αντίκρισα τον κύριο Παναγιώτη πάνω σε αναπηρικό καροτσάκι. Αρχίσαμε να μιλάμε για το θέμα της αναπηρίας. Μας εξήγησε για το πώς το έπαθε. Αργότερα μας άφησε να τον ρωτήσουμε διάφορες ερωτήσεις. Μας εξήγησε πώς κάνει οτιδήποτε κάνει. Για παράδειγμα, στο σπίτι του έχει χαμηλά ράφια για να μπορεί να φτάσει τα πάντα. Μόλις με άφησε να μιλήσω τον ρώτησα: «Κύριε Παναγιώτη, η ζωή σας δεν είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα τώρα»; Μου είπε «Όχι ιδιαίτερα». Αυτός ο κύριος ήταν και πάντα θα είναι πολύ ευγενικός. Μετά μας είπε πως παίζει rugby αλλά με σκληρά αναπηρικά καροτσάκια. Ελπίζω σύντομα να βρεθεί κάποια λύση». Κέβιν Π.

Επίσκεψη στο Πολεμικό Μουσείο

Την Τρίτη, 25/10, οι Δ, Ε και ΣT τάξεις του σχολείου μας επισκέφτηκαν το Ελληνικό Πολεμικό Μουσείο στο κέντρο της Αθήνας. Το μουσείο που εγκαινιάστηκε το 1975, φιλοξενεί εκθέματα από όλους τους βασικούς σταθμούς της ελληνικής Ιστορίας, από την αρχαιότητα ως σήμερα, με έμφαση στα κειμήλια και τις μαρτυρίες εμπόλεμων εποχών.

Σταθήκαμε περισσότερο στην πτέρυγα του β' παγκοσμίου πολέμου - μιας και πλησίαζε η μεγάλη εθνική μας επέτειος του "ΟΧΙ". Θαυμάσαμε τις μακέτες με τις στρατηγικές μαχών των γενναίων στρατιωτών μας, τις βιτρίνες με τις στολές και τον πενιχρό εξοπλισμό που αντέταξαν οι Έλληνες στον γιγαντώδη Ιταλο-γερμανικό στρατό, καθώς και γελοιογραφίες  και σωσμένα φύλλα σύγχρονων με τα γεγονότα εφημερίδων όπου καταγράφεται  η εξέλιξη του πολέμου παγκοσμίως και οι αντιδράσεις του κόσμου.

Οι μαθητές ευαισθητοποιήθηκαν ιδιαίτερα από τις φωτογραφίες και τις αναφορές στα παιδιά της γερμανικής κατοχής, που έζησαν τραγικές απώλειες σε μία ηλικία τόσο κοντινή στη δική τους! Όσο κι αν νιώσαμε περήφανοι για την ιστορία μας, συμφωνήσαμε ότι "ο πόλεμος είναι παράλογος και οι άνθρωποι οφείλουν να αντιστέκονται.  Κανείς μας δεν θα 'θελε να είναι στη θέση των παιδιών του '40 ή των γονιών τους"

Μια αλλιώτικη "Ωραία Κοιμωμένη" από την ομάδα Hippo

Την παράσταση "Η Ωραία Κοιμωμένη²" από την Θεατρική Ομάδα Hippo (Hippo Theatre Group) είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν στο σχολείο οι μαθητές των τάξεων Α΄, Β΄ και Γ΄.

Πρόκειται για μία ευφάνταστη διασκευή του κλασικού παραμυθιού, μια ιστορία ενηλικίωσης, με θέμα της την προσωπική ελευθερία και τα όριά της.

Οι σκηνοθετικές προσεγγίσεις της ομάδας Hippo χρησιμοποιούν τις τεχνικές του σωματικού θεάτρου, προσαρμοσμένες σε ένα δικό της είδος σωματικής έκφρασης που οι ίδιοι ονομάζουν kinemo.  Σύμφωνα με αυτό, η σωματική έκφραση, σε συνδυασμό με ακροβατικά και σωματικά συμπλέγματα ισορροπίας, προσπαθεί να εικονοποιήσει χώρους, συναισθήματα αλλά και πιο αφηρημένες έννοιες, ενώ απουσιάζουν τα κλασικά σκηνικά.

Μετά την παράσταση, τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να πάρουν μέρος σε ένα συμμετοχικό θεατρικό εργαστήρι, βασισμένο σε τεχνικές του Εκπαιδευτικού Δράματος. Τα παιδιά, μέσα από κινητικά και φωνητικά παιχνίδια, έγιναν κομμάτι ενός φανταστικού κόσμου, εμπνευσμένου από το θέαμα που παρακολούθησαν. Το εργαστήρι είχε ως στόχο την καλλιέργεια της αισθητικής έκφρασης, την προαγωγή της κριτικής σκέψης και την επεξεργασία νοημάτων και προβληματισμών που προέκυπταν μέσα από το έργο.

Η παράσταση "Η Ωραία Κοιμωμένη²" παρουσιάζεται κάθε Κυριακή στις 12.00 στο Θέατρο 104 (Ευμολπιδών 41, Γκάζι)

Περισσότερα για την Ομάδα Hippo εδώ:
http://hippohippos.wixsite.com/hippo-theatre-group

Εθνική Ετικέτα Ποιότητας για το πρόγραμμα E-twinning!

H Εθνική Υπηρεσία Στήριξης του e-Twinning απένειμε στο σχολείο μας και στους μαθητές της ΣΤ΄τάξης, Ετικέτα Ποιότητας (National Quality Label) 

για τη δουλειά μας στην εφημερίδα: The European Schools Newspaper.

Συγχαρητήρια!

Helen Liakou 47 Δημοτικό Σχολείο Πειραιά, Greece

is awarded with the Quality Label

For the project:

The European Schools

Newspaper

03.10.2016

Dr. Michael Paraskevas

National Support Service

Greece

Marc Durando

Central Support Service

Η χαρά της άθλησης

«Νιώσε τη  χαρά  της  άθλησης  χωρίς το άγχος της  νίκης και το φόβο της αποτυχίας: Αθλητισμός- Δικαίωμα για όλους»

Αυτό ήταν το θέμα της 3ης Πανελλήνιας Ημέρας Σχολικού Αθλητισμού, η οποία τη φετινή χρονιά ορίστηκε από το Υπουργείο Παιδείας για τη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου.

Η ημέρα αυτή έχει καθιερωθεί λόγω της παραδοχής της αναγκαιότητας υιοθέτησης ενός πιο δραστήριου τρόπου ζωής των παιδιών και εφήβων. Επιπλέον, στόχος είναι η προσπάθεια να παρακινηθούν οι μαθητές να συμμετάσχουν  σε οποιοδήποτε είδος φυσικής δραστηριότητας με απώτερο στόχο τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης, την καλλιέργεια ή/και ενίσχυση της ευεξίας.

Περιλαμβάνει αθλητικές δραστηριότητες, παιχνίδια, συζητήσεις, παρακολουθήσεις ταινιών και βίντεο, ανάγνωση παραμυθιών, βραχύχρονα πρότζεκτ στην τάξη, δραστηριότητες καλλιτεχνικής έκφρασης.

Οι μαθητές του σχολείου μας είχαν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν σε δραστηριότητες όπως οι παραπάνω. Κορυφαία στιγμή, τα παιχνίδια στην αυλή που οργάνωσε για τα παιδιά η γυμνάστρια του σχολείου, Λαμπρινή Μεγαπάνου. Κάθε παιχνίδι είχε στηθεί σε μία διαφορετική γωνιά της αυλής του σχολείου και τα παιδιά είχαν τη δυνατότητα να κινηθούν κυκλικά και να δοκιμάσουν όλα τα παιχνίδια.

Στόχος της φετινής Ημέρας Σχολικού Αθλητισμού ήταν να καταλάβουμε όλοι την αληθινή αξία της άθλησης, που δεν έχει να κάνει με την πρωτιά, τα μετάλλια και τα βραβεία, αλλά βασίζεται στην απόλαυση και στη χαρά!

Τα αρπακτικά πτηνά στον Βοτανικό Κήπο

Τη Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου οι τάξεις Β΄ και Γ΄ του σχολείου μας επισκέφτηκαν τον Βοτανικό Κήπο, όπου παρακολούθησαν το πρόγραμμα "Τα αρπακτικά πτηνά" που διεξάγεται εκεί φέτος.

Γνωρίσαμε ένα υπέροχο γεράκι, τον Χάρη, και δύο όμορφες κουκουβάγιες: την Κούκου και την Βάγια. Μάθαμε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα για αυτούς, παρακολουθήσαμε το πέταγμά τους σύμφωνα με τις οδηγίες των εκπαιδευτών και είδαμε πώς συλλαμβάνουν την τροφή τους στον αέρα.

Τα παιδιά ένιωσαν το αθόρυβο πέταγμα των αρπακτικών πτηνών ακριβώς πάνω από τα κεφάλια τους και είχαν τη δυνατότητα να χαϊδέψουν τις κουκουβάγιες.


Το πρόγραμμα διεξάγεται στον Βοτανικό Κήπο καθημερινά για τα σχολεία και κάθε Σάββατο και Κυριακή για το κοινό. Περισσότερες πληροφορίες εδώ:
http://www.diomedes-bg.uoa.gr/start.html

Το πρόγραμμα των αρπακτικών πτηνών του Βοτανικού Κήπου γίνεται σε συνεργασία με το Πάρκο Αρπακτικών Πτηνών Δράμας. Περισσότερες πληροφορίες εδώ:
http://www.arpaktika.gr/

Όταν επιστρέψαμε στο σχολείο, συζητήσαμε για όσα είδαμε στον Βοτανικό Κήπο τα παιδιά ζωγράφισαν αντλώντας έμπνευση από την εμπειρία που έζησαν με τα αρπακτικά πτηνά.